Βλαδίμηρος

(Vladimir).Όνομα ιστορικών προσώπων. 1. Β. Α’, ο ΆγιοςΜέγας (956 – 1015). Άγιος και ισαπόστολος της Δυτ. Εκκλησίας, μέγας δούκας του Κιέβου (978-1015). Γιος του Σβιατοσλάβου A’και της Μαλούσας, οικονόμου της μητέρας του, πριγκίπισσας Όλγας, κατόρθωσε να καταλάβει το δουκάτο του Κιέβου το 978. Κατά τον Ρώσο χρονογράφο Νέστορα, ο Β., στα πρώτα χρόνια της ηγεμονίας του, ήταν ακόλαστος ειδωλολάτρης με τέσσερις νόμιμες συζύγους και 800 παλλακίδες. Οι νεότεροι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο Β. ασπάστηκε τον χριστιανισμό (989) για να περιφρουρήσει τα οικονομικά συμφέροντα της ηγεμονίας του, που είχε αναπτύξει σημαντικές εμπορικές σχέσεις με το Βυζάντιο. Ο γάμος του, εξάλλου, με τη βυζαντινή πριγκίπισσα Άννα πιστοποιεί το γεγονός. Το παράδειγμά του μιμήθηκαν πολλές χιλιάδες Ουκρανοί και Ρώσοι κάθε κοινωνικής τάξης κι έτσι ο χριστιανισμός του ορθόδοξου δόγματος διαδόθηκε στη Ρωσία και την Ουκρανία. Μετά τον προσηλυτισμό του στον χριστιανισμό, ο Β. έζησε λιτή ζωή και αφοσιώθηκε στη διάδοση της νέας θρησκείας και στην προώθηση της παιδείας. Ταυτόχρονα, διεύρυνε τα όρια της ηγεμονίας και έχτισε οχυρό στον Δνείπερο για να αντιμετωπίσει τις επιδρομές των Πετσενέγων. Στο Κίεβο υπάρχει ναός βυζαντινού ρυθμού, που τιμάται στη μνήμη του (15 Ιουλίου). 2. B. Β’, ο Μονομάχος (1053 – 1125). Μέγας δούκας του Κιέβου (1113-25). Ο Β. ήταν γιος Ελληνίδας πριγκίπισσας, πιθανώς από την οικογένεια των Μονομάχων. Εκστράτευσε πολλές φορές εναντίον γειτονικών λαών και κατόρθωσε να εκδιώξει από τα εδάφη του τους Τούρκους. Οι Ρώσοι χρονογράφοι τον αναφέρουν ως λαμπρό στρατηγό, υποδειγματικό κυβερνήτη, μεγάλο φιλάνθρωπο, και υποστηρικτή της εκκλησίας και των γραμμάτων. Εξάλλου, το σύγγραμμά του Διδασκαλία θεωρείται σημαντικό κείμενο της ρωσικής φιλολογίας. Στα χρόνια της ηγεμονίας του, το Κίεβο έφτασε στο αποκορύφωμα της πολιτικής και πολιτιστικής του ακμής. Μετά τον θάνατό του, όμως, το κέντρο της πολιτικής ζωής μετατοπίστηκε από το Κίεβο στη βορειοανατολική Ρωσία.